روزهای گم شده ، دقیقا منظورم وقت هایی هست که می پرسی امروز چند شنبه است؟ ، و در کمال ناباوری و با چشم های گرد شده وقتی انتظار داری نهایتا دوشنبه باشه ، میگن امروز پنج شنبه است.
روزهایی که اصلا انگار نیامده اند ، روز هایی که انگار زندگی نکرده ای ، روزهایی که حتی در آنها پلک نزده ای و نفس نکشیده ای.
دو هفته متوالی دارم روزهام رو از دست می دهم و گم میکنم ، هفته هایی رو تجربه میکنم که تنها 4 روز دارند.
+ این روزها به شدت درگیر طراحی اولین محصول مستقل خودم هستم ، از 9 صبح تا 10 شب درگیر طراحی هستم ، احساس میکنم که روزها هم کوتاه شده اند .
- تمام شد ؟!
نه تازه شروع کردم
- خوب سریعتر بخوان ، صفحه چندی ؟!
تازه صفحه 20 هستم ، چطور ؟
- اه - چقدر کند پیش میری ، این کتاب که چیزی نداره
خوب نیچه اگر منم کتاب رو نوشته بودم می گفتم چیزی نداره !! ، یکم شوکران دارم میخوای ؟!
- شوکران! ، تازه دم است ؟!
بله ، آن سمت است ، آنجا
- بله ، بله دیدم
نیچه^( با فریاد ) ، این چه محملی است که نگاشته ای باز
- کدام صفحه ؟!
صفحه 25 ، خشنودی، جلوِ سرماخوردگی را هم میگیرد.
- مهمل نیست ، واقعیت است
چگونه ؟
- هرگز هیچ زنی که میداند قشنگ لباس پوشیده، سرما خورده است؟ مرادم هنگامی است که چندان چیزی هم نپوشیده باشد !
لعنت به تو نیچه !، تمامش کردی ؟!
- بله !
خوشنودی یا رضایت ؟! ، کدام ژرف تر است ؟!
- خوشنودی
یک آشنا
+ شوکران : شوکران گیاهی علفی و دوساله با ساقی صاف و بدون کرک است. بیخ شوکران و عصاره برگ و ساقه آن سمی بوده و جنونآور است.
+ جملات قرمز از کتاب غروب بت ها به قلم نیچه هستند.
همه ما یه جور ترس داریم که همیشه همراه ماست ، همزاد ماست ، مخصوصا ما ایرانی ها ، فهرست ترس هایمان بلند بالا تراست ، ترس از عدم پیشرفت کار ها ، ترس از مسائل پیش بینی نشده ، ترس از بروز اختلال در سیستم کاری ، ترس از عدم دریافت نامه های مهم ، ترس از دست دادن موقعیت ها و فرصت های مهم و سرنوشت ساز و....
همیشه استرس و ترس در چهره ما موج می زند ؛ نکند فلان اتفاق بیفتد ، نکند موقع انتخاب واحد اینترنت قطع شود ، نکند رمز کارت را اشتباه وارد کنم کارت مسدود شود ، نکند فلان کس در خصوص فلان مساله فلان جور فکر کرده باشد و...
بیشتر این ترس ها فارغ از موارد نادری که منشاء روانی و حالات درونی دارند ، ناشی از شرایط نابسامان فرهنگی ، اقتصادی محلی است که در آن بزرگ شده ایم ، یکی از کارهایی که دیگر کشورهای توسعه یافته در این خصوص انجام داده اند ، حذف کامل ترس از جامعه است. در کشور های توسعه یافته ، بچه چهار ساله نمی ترسد اگر در سوپرمارکت دستش به قفسه ای خورد و محتویات آن نقش زمین شد ، کسی دعوایش کند. یا اگر روی لبه قفسه ای ایستاد کسی نگاه خشم باری به او داشته باشد.
همین بچه وقتی بزرگ می شود بدون احساس گناه ، وقتی نوجوان است لباس می پوشد ، مدل موهایش را آرایش می کند ، جامعه به بهانه های واهی با افراد درگیر نمی شوند ، همین نوجوان رشد میکند و در دانشگاه هیچ ترسی ندارد ، حرفش را میزند ، هنرش را ارائه می دهد ، خودش است ، بابت هنرش و فکرش و حرفش مواخذه نمی شود ، خودش است ، نقش بازی نمی کند ، عاشق که می شود ، به طرف مقابل می گوید دوستت دارم و وانمود نمی کند که عشقی که وجود ندارد.همین دختر یا پسر وارد جامعه می شود ، مسئولیت می پذیرد ، وقتی پدر و یا مادر شد ، بچه اش را بدون ترس تربیت می کند.
جامعه ای که در آن آدم ها بترسند ، پیشرفت نمی کند ، درجا میزند ، به بچه ها می گویند: " نکن ! اون بالا نرو ، ندو ، دست نزن ، داد نزن ، حرف نزن ، شوخی نکن ، نگاه نگن و..... " ، بزرگ که می شود ، شرایط بد تر می شود ، اینو نپوش ، این کار رو نکن ، مدل موهات رو اینطور نکن و.... ، همیشه احساس گناه میکنیم ، همیشه حس میکنیم مقصر هستیم ، همیشه این ترس با ماست ، در خانواده محدود بوده ای ، در مدرسه محدود بوده ایم ، در دانشگاه زده اند توی سرمان ، نگذاشته اند حرفمان رو بزنیم ، در جامعه همیشه در حال تحقیر شده بوده ایم یا تحقیر کردن.
+ باید ترس رو کنار بگذاریم و به عواقب نترسیدن فکر نکینم ، شاید که کامروا شویم.
هر سال مثل نمایش نامه ای می مونه که ما آن رو نوشته و اجرا و کارگردانی کرده ایم ، نمیشه بگی سال خوب یا بدی بود ، چون به هر حال هر اثری نقاط ضعف و قوت متفاوتی داره، اما برای من یک آشنا سالی بود پر از اتفاقات مهم ، سالی پر از تصمیمات تعیین کننده ، سالی سرشار از حوادث پند آموز و سالی پر از دوستان مهربان.
یک آشنا توی نمایش نامه خودش نقش های متفاوتی رو بازی کرد ، حوادث تکان دهنده ای تجربه می کنه ، با این حال سعی میکنه که تصمیمات درستی بگیره ، هر چند که گاهی اوضاع بر وقف مراد نیست !
اگر بخوام به نقش یک آشنا اشاره کنم و نقاط قوت اونو ببینم می تونم بگم بزرگترین موفقیت یک آشنا در این سال ، داشتن دوستانی صمیمی و عزیزی است که هرچند آنها را ندیده اما از صمیم قلب دوستشون داره. کسانی که مدادم در ذهنم مرورشان میکنم اسم های آشنایی که تداعی کننده احساس خوبی در من هستند. از این پس این واژه ها برایم بسیار شیرین هستند:
نمیدونم یه حس و حال عجیبی داشت ، استرس ، آدرنالین و... ، مثل بانجی جامپینگ می موند !
به قول استیو (جابز رو میگم) برای خدمات خودتون باید نیاز ایجاد کنید! خوب واقعا حق داره ، هرچی به اداره .... رفتیم و گفتیم که بابا این ... ها غیر قابل اعتماده ، هک پذیره ، به گوششون نرفت که نرفت!
خدا رو شکر بیکار شده بودیم و یه کامپیوتر همراه بیشتر نیاز نبود و کمی وقت که این روز ها زیاد دارم. و نتیجه رو هم که می بینید دیگه !
+ متن به مدت 3 ساعت در حال نمایش بود که گشت ... سر رسید و ما هم ... شدیم از معرکه :))
+ "..." برای جلوگیری از اینکس شدن صفحه توسط گوگل هست :)))
این پست رو دیروز میخواستم بنویسم ، اما صبر کردم ببینم اتفاقات چطور پیش میره ؛
دیروز عده ای بودند که با دسته گل و حتی بدون دسته گل ، روز زن رو تبریک می گفتن ، از اون طرف هم استقبال می شد ، اولین چیزی که به ذهنم رسید اینه که روز زن ، روزی برای مبارزه است ، روزی برای برابری خواهی زنان ، روزی برای جنگ علیه نابرابری ، نه یک ولنتاین دیگر که تبریک گفته شود.
+
یکی از برنامه های شبکه معارف سیما دقیقا در روز زن :
معمم : این که در احادیث گفته شده زن نافص العقل است ، منظور عقل در وادی فلسفه است ، هماهنگونه که می دانید بیشتر فلاسفه چه فلاسفه اسلامی یا غیر اسلامی مرد بوده اند ، درک منطق نیاز به ظرافت هایی دارد که عقل مرد بهتر از پس آن بر می اید و.............
مجری : از آنجایی که رسانه ها فقط تکه هایی از گفته ها رو نقل می کنند ، برای برطرف شده سوء تفاهم منظور این است که فراوانی مردان فیلسوف بیشتر از زنان فیلسوف است و این به دلیل ساختار ذهنی و.....
اگر آموزش ها و امکانات آموزشی برابر برای زن و مرد موجود بود ، آیا باز اینطور استدلال می کردید ؟!
+
و حرف آخر :
در سرزمین من ، زن و نفت تاریخ مشترکی دارند ، نفت به استعمار بریتانیا در آمد ، و زن به استعمار افکار عقب مانده و زن ستیز.
در سرزمین من ، زن و نفت می سوزند تا سرزمینم روشن و امن بماند.
+به امید روزی که هشتم مارس هر سال تنها یادآور روزگاری در تاریخ باشد.