۲۲
دی
نمیدونم فیلم The Professional رو تماشا کردید یا نه، اگر نه ، که حتما ببینید ، این فیلم روایت متفاوتی است از یک آدمکش حرفه ای که نقشش رو ژان رنو بازی می کنه. این پست راجب این فیلم نیست ، فقط وجه مشترکی با این فیلم دارد ، و آن این که منم خودم را یکی مثل لئون می بینم ، البته نه با سلاح گرم ، بلکه با کوله پشتی ، آره با یه کوله پشتی !
وقتی کوله رو میندازم روی دوشم ، و فراموش میکنم که کوله دارم ، هی اتفاق هست و اتفاق که پشت سر هم می افته ، حالا کاری ندارم به اون آقایی که قصد داشت از سمت چپ سبقت بگیره و ویترین یه مغازه نظرم رو جلب کرد ، یکباره پیچیدم که برم سمت ویترین ، کوله به اون آقا برخورد کرد و نزدیک بود پخش زمین بشه ، پریروزا بدترین اتفاق ممکن افتاد.
منتفرم از این مغازه های سوپرمارکت یا هر کوفت دیگه ای که اینقدر جنس چیدن تو مغازه که برای رفت و آمد یه راهرو باریک میمونه ، خوب با یه کوله پشتی که نمیشه دور زد برگشت و.... ، و وای به روزی که فراموش کرده باشی کوله پشتی هم داری !
خریدم تمام شده بود ، دور زدم که برگردم و از مغازه خارج بشم ، بعد نگو یه آقایی بغل من ایستاده بوده ، کوله به شدت باهاش برخورد کرد و تعادلش رو از دست داد ، برای این که نیفته ، دست انداخت و طبقه رو گرفت ، دستش لیز خورد و افتاد زمین ، این شوکی که به طبقه وارد کرد بود ، باعث شد ، قوطی های رب بریزن ، کجا ! ، روی سر اون بدبخت کوله خورده (کسی که با کوله بهش حمله شده): ، خدا رو شکر زنده موند ، خدا رو شکر قوطی های نیم کیلویی بودن ، جز مقداری کوفتگی طور دیگه ای نشد :|
حالا نمیدونم اون بدشانس بود یا من ، و این است که قبل از ورود به مغازه ای دیگر ، کوله ام رو در دست میگیرم .
+ بد نیست حالا که حرف The Professional شد ، یه قطعه خاطره انگیز رو هم ازش بذارم (23 ثانیه اولش رو صبر کنید بعد خواهید دید که....)
۱۷
دی
برای توضیح بیشتر بهتره اول نظرتون رو به هنرنمایی یک آشنا جلب کنم :)
اول این که اون کاسه استیل که توش خیارشور هست توی عکس دوم رو خودتون فتوشاپ کنید ، فوتوشاپ ما خرابه خخخ
وقتی دوستان عزیز تشریف آوردن برای شما ، اولین جمله ای که گفته شد ، "شام همینه!" ، خوب معملومه که خیلی خجالت زده شدیم ، والا خارجیا همین هم زیاده براشون ، خوب چرا به حجمش نگاه می کنید به کاری که دریافت می کنید چشم بدوزید، هرچند فایده نداره ، اینجا حجم مهم تره ! ، پس بهتون توصیه می کنم خارجی بازی در نیارید از خودتون که نخواید اخرش خجالت زده باشید ، والا اینجا ایرانه ، و قرمه سبزی بهترین انتخابه ، شک نکنید.
این کیف جغدی رو توی شب کریسمس دیدم ، دیونه شدم ، نخریدم ! ، حالا هی حسرت میخورم چرا نخریدم ؟! چرا واقعا ، انگیزم چی بود، من که اینقدر خوشم اومده بود ، یعنی دیدن بابانوئل مهم تر بود ؟
۰۶
دی
بعد از پرواز گوشی قبلی و سفر به چین ، از چین یک گوشی HTC One M8 خریداری کردم ، از دیر باز گوشی های HTC واقعا گوشی های خوبی بودند و البته هستند ، مساله ای که وجود داشت این بود که نسخه اندرویدش ورژن 5 بود که خود شرکت نسخه 6 رو برای آپدید آماده کرده ،ما هم که عاشق به روز بودن زدیم و گوشی رو آپدیتش کردیم !
بعد از به روز رسانی ، یه سری مشکلات به وجود اومد ، اول این که دوربین سه بعدی یا عمق سنجش از کار افتاد و دوم این که NFC هم کانکت نمیشه ، خوب سعی کردم با دانگرید به ورژن 5 ، ببینم مشکل نرم افزاری هست یا نه ، که خوب ، مشخص شد مشکل نرم افزاری نیست ، با کمی جستجو متوجه شدم این مشکل از کار افتادن دوربین سه بعدی ، شایع هست و احتمالا قابل رفع ، همونطور که در عکس زیر مشخص هست ؛ به دلیل یک پارچه بودن بدنه ، هیچ پیچی وجود نداره و برای باز کردن اون باید از قسمت LCD وارد بشید که این یکی رو واقعا ابزار لازمش رو ندارم که بخوام انجام بدم و در ضمن ریسکشم بالاست چون ممکنه LCD بشکنه.
برای همین منظور عازم مغازه گردی شدیم ، تا ببینم آیا کسی هست که توانایی تعمیر این گوشی رو داشته باشه یا نه ، نصف مغازه ها تا اسم HTC می اومد ، می ترسیدن و میگفتن دست نمی زنن نصف دیگه هم که کلا از ماجرا پرت بودن ، گوشی رو می گرفت و می گفت که این عکس میگیره که ، دوربینش سالمه ، حالا باید کلی توضیح میدادم که Due Camera چی هست ، به چه دردی میخوره ، خلاصه شده بود کلاس آموزشی ؛ NFC هم که میگفتن اصلا کاربرد نداره و به درد نمی خوره و....
در آخر به یک نتیجه حیاتی رسیدم ، این که اگر خودتون نمی تونید گوشیتون رو درست کنید ، تعمیرکارا هم نمی تونن ، اصلا نمی دونن گوشی چیه ، چطور کار میکنه ، فقط اونجا نشستن که به هر نحوی که فکرشو بکنید یا حتی فکرشم نکنید از شما پول بگیرن. پس به هیچ وجه گوشیتون رو تعمیر گاه نبرید ، چون پولتون رو خرج می کنید ، گوشیتون هم درست نمیشه ، من که جرات نکردم گوشیم رو برای تعمیر بذارم.
نکته دومی که باعث خندم شد ، اینه که کلی از نکات مثبت و قوت گوشی HTC One M8 در طراحی بدنه و جنسش هست ، شرکت HTC کلی مانور داده که 90 درصد بدنه از آلومینیوم هست که CNC شده و طراحیش به نحوی هست که لذت میبرید و خلاصه ، خیلی روش مانور داده ، اون موقع برداشتم گوشی رو گذاشتم تو یه Iface و با این کارم نصف مزیت های گوشی رو با خاک یکسان کردم ! ، برای همین Iface رو حذف خواهم کرد و از خود گوشی لذت میبرم . نهایتا قراره اینم پرواز کنه و خراب بشه ، اون موقع حداقل لذت بردم و نمیگم چه گوشی نویی بود که خراب شد :/
۰۳
دی
نکته جدی: انتظار نداشته باشید بعد از خواندن این نوشته ، لبخند رو لبتون باشه ، چون یه Harsh criticism هست.
برای شروع یک سوال می پرسم ، دو نفر همو می بینن ، یکی اسلحه داره و یکی بی اسلحه است ، ما میخوایم کسی کشته نشه ، به نظر شما منطقی اینه که به اون آدمی که اسلحه داره بگیم شلیک نکنه ، یا به اون یکی بگیم اگه گلوله بهش خورد نمیره ؟
اگر فکر می کنید که درست گذاره دوم جواب هست ، پس خودتون رو خسته نکنید ، نیازی نیست ادامه این پست رو بخونید ، چون کمکی بهتون نمی کنه !
خوب حالا اصل قضیه ، بر میگرده به صندلی داغ گذایی ، و جناب پنت هاوس کاهگلی ، لازم میبینم که دو نکنه رو خاطر نشان کنم ، صندلی داغ بعد از اون که از صدا و سیما پخش می شد ، توسط دوست خوبم جناب پلاک هفت توی بیان و در دایره دوستان ما اجرا شد ، حدود یک سال و اندی پیش ، وقتی که پست شما رو در انتقاد به رادیو بلاگی ها خوندم میخواستم این حرف رو بزنم ، ولی خوب نگفتم ، چون به نظرم فرقی نمی کنه ، انگیزه ما از ایجاد یه بازی بلاگی ، همبستگی و دور هم خوش بودن هست ، نه این که کام همدیگه رو تلخ کنیم ، اگر دارم اینقدر رک حرف میزنم درست به همین خاطره ، از کنایه خوشم نمی آد .
اگر یکی از شرکت کننده ها ، جواب نداد ، نبود ، بهتر نیست به جای حذف کامل ، لااقل حضورشون رو به عقب بندازیم ؟ تا این که بخوایم کلا حذفشون کنیم. شما الان اون کسی هستی که اسلحه در دست داری ، پس بهتره از سلاح درست استفاده کنیم ، به جای شلیک به هم ، با هم شلیک کنیم
بهتره اینجا که از هم یک مشت نوشته داریم ، فقط یک مشت فکر و نوشته داریم ، با هم مهربان تر باشیم. همین.
+ گرچه آب رفته باز آید به رود ماهی بیچاره اما مرده بود!
۰۱
دی
چند وقت میشد ، که احساس می کردم زیر فشار کاری و استرس ناشی از آن ، دوام نمی آورم ، گاهی به سرم میزد ، همه کارها رو ول کنم ، خیلی زود رنج و پرخاش گر شده بودم؛ تمام زندگی برام ختم میشد به کار و کار ؛ بی هیچ انگیزه ای !
احساس خستگی ، بی رمقی ، بی هدفی و گیجی خاصی که در خودم حس میکردم ، راندمانم رو به شدت کاهش داده بود و کم کم داشتم احساس بی خاصیتی میکردم ، یک سقوط وحشتناک به ناکجا آباد. میدونستم چیزی باید تغییر کنه ، چیزی حتما سرجاش نیست ، اما چی ؟ ، و کشف کردم دیوانگی ! ، یک دیوانگی کم داشتم ، هیجان ، خروج از روزمرگی ! و نجات خودم . اقدام ااولم از دسترس خارج کردن گوشی بود و خاموش کردنش ، بی نت ، تنها در دل اتفاقات.
اولین محرک قوی ، یعنی دنت ، اونم شکلاتیش ^_^
خوب ، به هر حال هرکسی به یه چیزی علاقه داره دیگه ، حالا من به دنت ، البته نه همیشه ، شاید بعد از 6 ماه داشتم دوباره دنت می خوردم :)) ، اونم نه یکی دوتا :/ ، ولی حالا خودمونیم ولی حس کردم خیلی آبکی تر شده ، 6 ماهه پیش یا قبل تر انگار خیلی غلیظ تر بود ، نمیدونم شاید اشتباه میکنم !
بعد از اون پیاده روی ، توی یه پارک ، بی کلاه و دستکش و پالتو ، تا از سرما یخ کنم ، ولی واقعا چقدر پاییز ها و زمستون ها پارک ها خلوت میشن ، البته خوش به حال من بود ، دیوونه بازیم گل کرد و تو اون سرما ، دلم بستنی خواست ، از نوع یخی ، شاه توت ، امروز باید روز من باشه :) ، جاتون خالی ، با وجود هوای سرد حسابی چسبید ، از نگاه مردم میشد فهمید که فکر میکنن ، دیونه شدم ، بذار هرچی دلشون میخواد فکر کنن ، امروز باید روز من باشه. موقع قدم زدن ، با یه کیوسک تبلیغاتی روبرو شدم که پوستر رو از روش کنده بودند و جای چسب مونده بود ، همون موقع هنرم گل کرد و حاصلش شد عکس زیر
البته میدونید که سردم بوده و نشد کاملش کنم ، عبا و دو تا پاش هم پیداست اگر دقت کنید تازه کلی هم عجله داره ، داره تند و تند قدم بر میداره ، البته میشد بهتر بشه ولی خوب سردی هوا و بی دستکش و پالتو بودن منم به قضیه اضافه کنید ، می بینید که کلی هم خوب کشیدم :)
بعد از حسابی پیاده روی توی پارک ؛ کم کم احساس سرما و سر درد بهم غلبه کرد و باعث شد که دلم بخواد یه غذایی بخورم ، که نتیجش رفتن به یه رستوران بود ، رستورانی که به خوبی میشد مدرنیته رو در مقابل سنت دید ، البته سنت پیروز شده بود :)
با این که میخواسته از تکتولوژی روز دنیا استفاده کنه و قیمت ها رو به صورت دیجیتالی به نمایش بذاره و احتمالا روز به روز آپدیت کنه ، ولی دست آخر کاغذ پرینت کرده و چسبانده روشون :/
در آخرم با یه حس خوب و گلودرد برگشتم خونه :))
۱۵
آذر
شما ممکنه یادتون نیاد ، یه دوره زمونه ای ، کارت اینترنت هایی بود که تازه رایگان شبانه هم داشت ، آره دوره دیال آپ ها و صدای غیژ غیییژ مودم ، شب زنده داری از 1 تا 6 صبح با DAP که دانلود منیجر محبوبی بود ، لینک دانلود هایی که اگر بالای 10 مگابایت می بودند ، یعنی دست نیافتنی می شدند ، اینقدر اینترنت قطع و وصل میشد که اصلا نمی شد دانلودشون کنی . دوره زمونه ای که سرعت دانلود 15 کیلو بایت بر ثانیه یه رویای واقعی بود، دانلود یه ویدئو کلیپ 35 مگابایتی مثل فتح اورست می مونست و کاری واقعا تجملاتی.
مخصوصا ویدئویی که تو زمانه خودش یه اثر خاص به حساب می اومد :/ ویدئو محصول سال 2005 هست یعنی 11 سال پیش ویدئویی که شاید روزی دوبار نگاش میکردم و با دایال آپ دانلود شده. به صورتی اتفاقی تو یه هارد قدیمی که الان به عنوان پادری ازش استفاده میکنیم پیداش کردم.
+ البته الان این ویدئو رو با انکدر x.264 به حجم 8 مگابایت رسوندم که شما هم بتونید ببینیدش.
دریافت
مدت زمان: 4 دقیقه 13 ثانیه
۰۳
آذر
دارم بر میگردم ، خوشحالم ، انگار که از جزیره ای وسط اقیانوس آرام نجات پیدا کرده باشم .
چقدر برای نوشته هایتان دلم تنگ است ، به زودی 20 ساعت دیگه میرسم ، میگن هوا برفی هست ، و چه خوش اقبالم.
+ وقتی تو فرودگاه میفهمید که هر کیلو اضافه بار 30 دلار خرج بر میداره ! جز دل کندن چه کار دیگه ای ازتون بر میاد ؟!
۰۱
آذر
چند ویدئو خیلی کوتاه از اتفاقات این روز های چین :/
اول دستگیری یک آشنا (نفوذ غیر مجاز) و اسکورت توسط تیم امنیتی نمایشگاه
دریافت
مدت زمان: 11 ثانیه
رستورانی با میز متحرک ف هرچی خواستی برمیداری میخوری :) ما که هیچی نخوردیم
دریافت
مدت زمان: 8 ثانیه
نمایش آفریقایی در چین در مجموعه پنجره جهان (windows of world)
دریافت
مدت زمان: 50 ثانیه
شهر بازی ، داره بازی میکنه و پیانو میزنه فکر کنم آهنگ فریبرز لاچینی باشه ، :))
دریافت
مدت زمان: 41 ثانیه
بعد از گوانگژو به سمت شنژن ، حرکت کردیم ، که در نمایشگاه شرکت های دانش بنیان شرکت کنیم ، در گوانگژو ، فرصت زیادی برای پیدا کردن غذاهای چینی نداشتیم ، و مشتری ثابت مک دونالد بودیم ، هرچند هنوز هم هستیم خخخ ، ولی در یک گشت شبانه ، غذا فروشی های چینی رو در نوردیدیم ^_^ ، هنوز جرات نکردم از هیچ کدوم امتحان کنم ، ولی خیلی راغبم یکی رو تست کنم .
+ نظرات بدون تایید نمایش داده می شوند.
+ خیلی بوی نامطبوعی دارن این غذا ها :/
اپیزود دوم - شنژن غذای چینی
الان این پست داره از آینده می آد ، یعنی چهار ساعت بعد خخخ ، احساس مسافر زمان رو دارم ، الان اینجا ساعت 5.30 بعد از ظهر هست ! احتمالا اونجا باید ساعت 1 بعد از ظهر باشه ؛ حالا از این بحث که بگذریم ، باید بگم فکر نمی کردم که اینترنتی داغون تر از نت ایران هم وجود داشته باشه ، ولی باید بگم ، امیدوار باشید ، وجود داره همچین اینترنتی ، اینجا هم گوگل فیلتره ، هم مترجم گوگل ، هم نقشه خلاصه تمام سروریس های مربوط به شرکت گوگل اینجا مسدود هست ، از طرفی هم تلگرام ، فقط میشه متن و فایل های کوچک رد و بدل کرد اونم با کلی دشواری ، خلاصه ، هنوز ایران وضع نتش خوبه خخخخ
پس وقتی میخواید بیاید چین فیل تر ش کن خوب داشته باشید ، این هایی که تو ایران کار میکنن اینجا کار نمیکنن ، منم مجبور شدم ssh بزم رو سرور ایران ، حالا فکر کنید اینجا چه خبره که VPN میزنم به ایران.
چین هم مثل ایرانه خخخ ، اینجا کسی انگلیسی نمی دونه ، فقط چینی ، مثل ایران که بیشتر مغازه دارها و افراد فقط فارسی می دونند ، اگه بخواید گم نشید ، یا مکالمه داشته باشید حتما نیاز به مترجم پیدا می کنید ، هر روز مترجم 200 هزار تومن به پول ایران میشه.
غذا هم که اصلا یه وضعی :/ ،فاضلاب های ایران بوی بهتری از غذاهای اینا داره .
نون و خرما با خودتون ببرید که از گرسنگی نمیرید.
اپیزود اول گوانگژو
