دقت کردین ، شدیم آدم هایی که لایک شدن یا بلاک ، شدیم آدم هایی که خونده شدن یا بسته شدیم ، یا آنلاینیم یا آفلاین ، شدیم آدم هایی که دوستای خیلی زیادی داریم ، و همه دوستامون تو جیبمون جا میشن ، هر وقت شاد بودی یا دل تنگ آنلاین میشیم ، و هروقت بی حوصله و خسته به راحتی آفلان میشیم .
دیگه دوستی ها مثل قدیم نیست ، رو در روی هم ، دست تو دست هم ، چشم تو چشم ، حرف بزنیم ، بتونیم حتی منظور حرفمون رو با لحن ، با یه نگاه منتقل کنیم ، الان بیشتر عادت کردیم از شکلک های جور واجور استفاده کنیم ، گاهی فکر میکنم آدما چهره واقعی خودشون رو هم فراموش کردن .
الان تقریبا معتقدم آدم ها توانایی پیدا کردن به دوست خوب رو از دست دادن ، این روزا آدما دوست دارن حرفاشونو بنویسن و لایک بشن تا این که رو در روی یه آدم دیگه بخوان حرفشون رو بزنن. 
اما تو این شرایط دیجیتالی وقتی دوستیی پیدا می کنید که می تونید حرف بزنید ، نگران بشید ، به موضوعات خنده دار بخندید واقعا ، نظر بدید ، همه چیز یه شکل دیگه ای پیدا میکنه ، نگاهتون متفاوت میشه ؛ به یاد می آرد که داشتن یه دوست حقیقی نه مجازی چقدر میتونه آدم رو تغییر بده ، چقدر میتونه روزمرگی های شما رو معنی ببخشه !
اگر همچین شخصی تو زندگی شما وجود داره ، با چنگ و دندون حفظش کنید ، میدونید یه مثل قدیمی هست که میگه : " تا آدم چیزی رو از دست نده قدرشو نمی دونه " .
و اگر همچین کسی رو تو زندگی ندارید ، حتما پیداش کنید
وقتی پیداش کردید ، خواهید فهمید که چقدر تصور شما از دوست تغییر خواهد کرد.
و به یاد داشته باشید 
چقدر این دوست واقعی میتونه زندگی شما رو تغییر بده . پس حفظش کنید.