همه چیز به ظاهر فریبنده می آید ، به یاد پست جولیک می افتم که میگفت واقعیت ورژن ، ورژن است ؛ اگر برای من واقعیت آسمان آبی است و ابری، حتما برای یک اختر شناس واقعیت آسمان تاریک است و پر ستاره ! اما واقعا این واقعیت چیست ، همان چیزی است که می شناسیم ، یا می شناسند یا آن چیزی است که نمی شناسند و نمی شناسیم.
قبل ترها ، خیلی قبل ترها ، روی عقایدم حساس بودم و اجازه هیچ حمله ای و یا مخالفتی را با افکارم و عقایدم نمی دادم ، اما کم کم ، وقتی به این نتیجه رسیدم که هیچ کس کاملا درست نمی گوید و وقتی هیچ کس در خصوص هیچ چیز صد در صد نمی تواند مطمئن باشد ، این تعصب را خشک مغزی محض دریافتم و از آن دست برداشتم. و از آن پس برای داشته هایم فکر کردم نه تکرار خزعبلات ذهنی دیگران.
وقتی که در چشم من خیره می شوی و میگویی "حق ستاندنی است و نه دادنی" ، باید به این واقعیت جهان سومی بخندم که واقعیت آن است که "حق دادنی است نه ستاندنی"
و تو با چشمان گرد به من خیره شوی و نفهمی که چه می گویم ! باید اضافه کنم که آری واقعیت اینگونه هنرمندانه پنهان شده آنجایی که نه تو بینی و نه من !
+ روی تفکرات دیگران که فقط شنیده اید و پذیرفته اید هیچ تعصبی نداشته باشید که خنده دار ترین کار جهان این است.
+ اگر حق دادنی بود چرا خوردن حق افراد ، گناه است - غیر قانونی است ، و از طرفی شخصی که هیچ اطلاعی از حقوق خود ندارد چگونه میتواند آن را طلب کند ؟ - پس چگونه است که حق ستاندنی است ؟
نکته ای که به نظرم رسیدش که بگم اینه که واقعیت از زاویه دید ما نسبت به یک موضوع رنگ وجود به خودش میگیره.
برای مثال اگر کسی بتونه از سه بعد پاشو فراتر بزاره، چیز حیلی عادیی برای اون میتونه باعث هنگ کردن ما بشه و باورش نکنیم چون از دید ما نیست. ولی از دید اون همه چی سر جاشه و درسته.
مرسی که هستی=)