آدم پوچی مثل مه
کجا بِریْت که جاش بَشِه
وا چه زَبُنی گپ بِزَنت
تا یکی آشناش بَشِه
موات از ایجا دور بَشُم
جایی برم که چوک اَرُم
غیر از خیال خوبِ خوم
چیزی نَهَستَه تو سَرُم
منصفی
آدم باید در این دنیا یک کار بزرگتری از زندگی روزمره بکند.
باید بتواند چیزی را تغییر بدهد.
الان یه جوری شده که داشتن یه بیماری که اسم خارجی خوبی هم داشته باشه و اونقدرام مشهود نباشه کلاس داره.
طرف رفته دکتر میگه کلی تست و اینا گرفته گفته نه خبری اون چیزی که فکر میکنی نیست، میآد میگه نه دکتره نمیدونه من خودم میدونم که اینو دارم!
جالبه برام، آیا امکانش هست ما بیماری و اختلال نامشهود با کلاسمون رو واگذار کنیم و سند بزنیم در ازاء این که فقط نداشته باشیمش ؟
ای کاش میشد.
باز کردم یه پست بنوسیم و کاری پیش آمد وفتی برگشتم دیدم صفحه بازه و موضوع یادم نیست :/
عجیب نیست واقعا !
این که ما فقط می تونیم بیرون خودمون رو ببینیم
در حالی که تمام اتفاقات در درونمون رقم میخوره